Schoonoord

Ze wonen aan een doodlopend weggetje, te midden van weilanden tussen Zweeloo, Wezup en Schoonoord. Op een paar honderd meter van de bosrand van het Sleenerzand. Met zes kinderen tussen 7 en 15 jaar, wat geiten, kippen, pony’s, katten en de hond is het een vrolijke boel rondom de boerderij van Matine en Johan Kamps.

Even verderop staan de koeien in het weiland, nabij de zeventien safaritenten. De camping is net gesloten. „We hebben nu weer meer tijd voor de boerderij, maar ik weet zeker dat we al in januari opnieuw verlangen naar de gezelligheid en de drukte van de camping. Dat hoort zó bij ons”, zegt Matine Kamps.

‘We zagen al die tijd de bui al hangen’

De kans is echter groter geworden dat de familie in januari te horen krijgt dat ze moeten vertrekken. Defensie heeft ook in Noord-Nederland verschillende nieuwe locaties op het oog voor de opslag van munitie. In eerste instantie dachten ze bij de gemeente Coevorden dat het daar niet zo’n vaart zou lopen, vanwege de grotere afstand naar de Eemshaven (voor het transport van munitie). Deze week zijn de drie Groninger opties echter komen te vervallen, omdat de Tweede Kamer geen depots wil in het al zo getroffen aardbevingsgebied. „Dat hadden wij van meet af aan al verwacht. We zagen al die tijd de bui al hangen.”

Deze lente werd de familie Kamps overvallen door berichten over de mogelijke komst van een munitiedepot nabij hun boerderij. „De communicatie is waardeloos. We moesten het uit de media vernemen. Defensie geeft ook geen prioriteit aan het informeren van betrokkenen, zeggen ze heel eerlijk. Het project is volgens hen daarvoor te groot. We weten nog steeds niet waar we aan toe zijn. In september zou er iemand van Defensie langskomen. Dat wordt ‘m dus niet meer.”

Hek dwars door de camping

Wat weten ze inmiddels wel? „Het gaat in ieder geval om een bovengrondse opslag, want ze willen snel bij de munitie kunnen komen. Defensie wil hier 40 hectare grond kopen, waarvan 20 van ons. Als het plan doorgaat, komt er een hek dwars door de camping. Ze hebben van die veiligheidszones getekend. In de binnenste cirkel mag je straks niet wonen en recreëren, dus de camping kunnen we sowieso vergeten. Als ze het depot tegen de bosrand plaatsen, zouden we in onze woning kunnen blijven. Maar de koeien mogen niet meer naar die weilanden. Dus onze melkveehouderij met negentig koeien komt ook op de tocht te staan.”

De buurman even verderop mag volgens Kamps wel blijven, maar zal aanpassingen moeten verrichten aan zijn boerderij. „Dan te bedenken dat hij gedwongen moest vertrekken uit Eibergen in de Achterhoek, vanwege de aanleg van een weg. Acht, negen jaar geleden heeft hij hier een nieuwe boerderij gebouwd. Dat kon mooi, want immers compleet agrarisch gebied. Nou, blijkbaar dus niet.” Volgens haar heeft een buurtgenoot zijn plan voor de bouw van een boerderij of loods inmiddels opgegeven, vanwege het depot.

Stikstofregels

Wat haar zo frustreert is dat zij met de melkveehouderij gebonden is aan stikstofregels, terwijl in haar ogen Defensie zomaar aan de slag kan. „Er is hier vanwege de nabijheid van natuur geen stikstofruimte meer om te bouwen. Dan is het bizar om te constateren dat Defensie hier blijkbaar zomaar een munitiedepot uit de grond mag stampen.”

Van de week had ze het met haar oudste dochter van 15 nog over hoe zij de toekomst zag. „Net als de andere kinderen wil ook zij hier graag blijven. Ze hebben hier hun vrienden, school, de ponyclub, voetbal; noem maar op. Ze genieten hier zo intens. Ik dacht altijd dat onze kinderen een voor een vanuit onze boerderij zouden uitvliegen. En wij op onze 67ste zouden stoppen. Maar dat toekomstbeeld staat nu op het spel”, zegt Kamps, die naast boerin en campinghouder ook nog docent lichamelijke oefening is.

Compensatie

Ze wilden binnenkort een deel van de safaritenten vernieuwen en zonnepanelen aanleggen, maar vanwege de onzekere toekomst komen die plannen niet van de grond. Net als haar idee om een zorgboerderij te beginnen. Over compensatie is nog niet gesproken. „Kijk, voor 20 met 6 nullen kan er veel. Maar we moeten er niet aan denken om te verkassen. Deze plek is ons leven. Zoiets krijg je nergens meer terug, vrees ik.”

Bron: Dagblad van her Noorden
Foto: Jan Anninga